Konkurs Polski
Przeszłe wydarzenia
- 25.10.2015, 17:30 - 19:30, Akademia Sztuki, Konkurs Polski: Blok 2
- 25.10.2015, 15:00 - 17:00, Akademia Sztuki, Konkurs Polski: Blok 1
Filmy poprzednich edycji
- 8562518’25’’
Produkcja: PL 2014
Ekspresyjnie budują ten dokument: narracja jego bohatera, malarstwo i muzyka reżysera. Warstwa słowna to wspomnienia wojenne Zbigniewa Kołakowskiego, który jako nastoletni chłopak przeszedł przez dwa obozy koncentracyjne: w Sachsenhausen i we Flossenburgu. Pracował w krematorium. Gdy tam trafił, myślał, że przedłuży mu to życie o dwa tygodnie (co tyle wymieniano pracowników krematorium). To mocny film, jak mówi sam jego protagonista. I dzięki samemu protagoniście – dający nadzieję.
- Amerykanka. All included52’
Produkcja: BY/PL 2014
Film opowiada o życiu znanego dziennikarza i pisarza Aleksandra Fiaduty w tzw. „Amerykance”, białoruskim więzieniu KGB. Dwadzieścia lat temu Fiaduta był doradcą Łukaszenki i pomógł mu wygrać wybory, a następnie opuścił go i dołączył do białoruskiej opozycji. Główny bohater był pozbawiony wolności przez 110 dni po wyborach prezydenckich w 2010 roku i opisał to w książce. Ideą filmu jest przemiana rozczarowującej rzeczywistości języka literatury poprzez zmianę gatunku z dramatu na komedię. W ten sposób straszliwa Krajowa Machina, zobrazowana w ironicznym tonie, staje się karykaturą samej siebie. Aleksandr Fiaduta zabierze widzów do jednego z najbardziej tajnych miejsc w Białorusi – do „Amerykanki”, ale nie tylko tej prawdziwej, ale także jej wersji rysunkowej, animowanej.
- Chapri6’
Produkcja: PL 2014
Z nicości, niekształtnej struktury, za sprawą człowieka, powstają kruche płaszczyzny. Autorka portretuje ręczne wytwarzanie islamskiego papieru prostymi środkami filmowymi: „Światło, cień i dźwięk formują impresjonistyczny portret efemerycznego działania”. Wykonawczyni, Katharina Siedler, posługuje się techniką, która wywodzi się z VIII wieku. Jak mówi reżyserka: „Wytwórca papieru ucieleśnia proces jego wykonania”. Film dedykowany jest wielkiemu francuskiemu twórcy filmowemu, Robertowi Bresson.
- Niewidzialne22’
Produkcja: PL 2014Bohaterkę filmu, panią Krystynę, poznajemy w jej malutkim mieszkaniu, pełnym książek, notatników, zapisanych kartek. Często odwiedza ją sekretarz, który pomaga w spisywaniu wierszy, powstających codziennie od wielu lat. Teraz pani Krystyna jest w gorączce przygotowań do kolejnej prezentacji swojej poezji. Oprócz wierszy ważne są również szczegóły organizacyjne tego przedsięwzięcia, ponieważ poetka jest niewidoma. Zdana na pomoc innych w kontaktach ze światem zewnętrznym, jest jednocześnie pełna wigoru i oddana swojej pasji.
- Pieśń pasterza30’
Produkcja: PL 2014W Armenii, w wysokich górach mieszka Chaczik – niewidomy pasterz. Mimo przeciwności losu założył rodzinę i prowadzi spokojne życie, każdego dnia samodzielnie wypasając swoje stado kóz na stromych górskich stokach, po których porusza się bez niczyjej pomocy. Kiedy jednak okazuje się, że jego jedyny syn również traci wzrok i musi wyjechać do Erywania, żeby rozpocząć naukę w szkole dla niewidomych, Chaczik staje przed trudnym wyborem: pozostać przy pasterskim życiu, czy przeprowadzić się do stolicy i być bliżej syna? Pasterz jest bowiem przekonany, że ślepota to klątwa ciążąca nad jego rodziną i może ją zdjąć jedynie pobożne życie w górach.
- RekonGrodek17’
Produkcja: DE/PL/USA 2014
„Jakich wskazówek szukasz? Jakich? Śmierć Georga Trakla, obłąkanie, halucynacyjne proroctwo, koszmar historii, rzeczywistość przefiltrowana przez wir kłębiący się w chorym umyśle. Jakich wskazówek szukasz?” Te pytania przywołuje eksperymentalny „RekonGrodek”, którego autorzy mrocznymi obrazami nawiązują do prawdopodobnie samobójczej śmierci poety Georga Trakla. Stało się to w szpitalu wojskowym w Krakowie, w 1914 roku. Powołany do wojska w sierpniu Trakl brał udział w jednej z pierwszych bitew: w niesłychanie krwawej bitwie pod Gródkiem. Powołany na wojnę jako farmaceuta, nie miał szans pomóc umierającym i cierpiącym. Jego ostatni wiersz „Grodek” został napisany po tych wydarzeniach.
- Sny prawdziwe10’54’’
Produkcja: PL 2014
Film składa się z obrazów poklatkowych wykonanych w różnych przestrzeniach zmienionych w ciemnie optyczne. Należą do nich: igloo, ambona myśliwska, jaskinia, namiot, łódź oraz przyczepa kempingowa. Autorka pokazuje magiczny aspekt fotografii, która samoistnie pojawia się w przyrodzie i jest wszechobecna. W zamkniętym, zaciemnionym miejscu wystarczy zrobić mały otwór i można podziwiać ruchome projekcje rzeczywistości. Widok zewnętrznego świata jest odwrócony wewnątrz pomieszczenia; dwie przestrzenie scalają się w jeden niezwykły obraz. Autorka wybrała przestrzenie, które w pewnym stopniu są schronieniami: „Gdy jestem ukryta w środku, jestem jednocześnie obserwatorką świata zewnętrznego i tłem dla projekcji natury. Jest to w pewnym sensie praca o mnie, o mojej głębokiej więzi z przyrodą”.
- Touch of Freedom11’38’’
Produkcja: PL 2015
Polska tradycja wydobywania węgla ma już ponad 200 lat. Po koszmarnie ciężkiej pracy, głęboko pod ziemią, w ciemnej, gorącej, klaustrofobicznej kopalni, niektórzy polscy górnicy wracają do domów i oddają się hobby, które zmusza do rozważań nad ich codziennymi wyprawami w głąb ziemi. Dzięki swojej pracy zarabiają na życie i na pielęgnowanie swojej szczególnej pasji – hodowaniu gołębi pocztowych. Film, bez słów, przedstawia, silny kontrast pomiędzy dwoma przestrzeniami, które przemierzają górnicy - czerń kopalni oraz otwarte przestworza, na które spoglądają, kiedy ich gołębie odbywają loty treningowe. Co mówi to o górnikach? Co mówi to o nas samych?
- Widzialne – niewidzialne 3’37’’
Produkcja: PL 2014Obrazy są wszędzie, a natura jest najwspanialszym artystą. Fotografia, mocno z naturą związana, właściwie od niej pochodzi. W fotografii tkwi element magii, zwłaszcza w fotografii otworkowej. Zjawisko camera obscura (kamery otworkowej) występuje samoistnie w naturze, która tworzy najbardziej realistyczne projekcje. Manipulując nimi można uzyskać fascynujące iluzje. Natura „kontroluje” proces widzenia, operując światłem i cieniem. Autorka z jednej strony oddaje hołd naturze, z drugiej jednak: stara się zmienić bieg rzeczy i przejąć kontrolę nad procesem widzenia. Za pomocą białej i czarnej farby, na zmianę uwydatnia i ukrywa projekcje natury. Dowolnie zmienia kąt widzenia, ostrość, rozciąga go i nagina, a za pomocą farby nadaje mu nowe ramy. Igra z naturą.
- Wrona8’
„Padał deszcz. Uczyłem się do egzaminu z filozofii przyrody. Z podwórza dobiegał hałas. Wyjrzałem za okno. To, co zobaczyłem, zaintrygowało mnie na tyle, że postanowiłem włączyć kamerę i udokumentować zaistniałe zdarzenie”. Tak autor „Wrony” opisuje genezę krótkiego dokumentu z obserwacji. Film jest zapisem pewnej historii widzianej z okna osiedlowego bloku, wychodzącego na park. W lapidarny sposób pokazuje postawy ludzi wobec niezwykłego zachowania młodej wrony. Dokument ten, prosty formalnie, rejestrowany z jednego punktu widzenia, układa się w uniwersalną opowieść o człowieku.